Ég hafði lofað sjálfri mér að vera ekkert að pæla í rafræna heiminum í jólafríinu, bara að nýta mér gæði hans. En á meðan ég undirbjó jólamáltíðina gat ég ekki annað en leitt hugann að því hve möguleikum okkar til margra hluta hefur fjölgað og hvernig þeir hafa breyst með tilkomu hans. Gott dæmi er að leiðum til að deila þekkingu og reynslu hefur fjölgað til muna.

Einn þessara möguleika eru allar uppskriftasíðurnar. Ef mér dettur í hug að búa eitthvað til í eldhúsinu eða hef spurningu um matargerð dettur mér oftast fyrst af öllu í hug að leita að uppskriftinni eða svarinu á netinu. Þannig var það á jóladag þegar til stóð að elda kalkún fjarri eigin eldhúsi og áhöldum. Ég hef oft áður eldað kalkún og gert það á mismunandi vegu og með misgóðum árangri en þegar til átti að taka mundi ég engan veginn hvað skipti máli. Ég mundi þó að síðast hafði ég farið eftir leiðbeiningum læknisins í eldhúsinu og árangurinn hafði verið góður. Við kalkúnauppskriftina hans er líka langur umræðuþráður þar sem fólk deilir hvert með öðru reynslu sinni af kalkúnaeldun. Ég renndi yfir það allt saman og valdi úr því sem mér leist best á og setti í samhengi við upprunalegu uppskrift læknisins og hvernig mig minnti að ég hefði gert þetta síðast. Úr þessu varð hin besta máltíð sem byggðist á eigin reynslu og minni mínu af kalkúnaeldun, skráningu læknisins og ráðleggingum félaga hans af blogginu.

Á meðan ég nostraði við kalkúninn leiddi ég hugann að því hvernig mikið af skólafólki nýtir sér rafræna heiminn til starfsþróunar. Alls kyns hópar eru til á Facebook. Þeir eru ýmist um sértækt efni og aðferðir eða kennslugreinar. Það er líka hægt er að fylgja eða spyrja fólk eða myllumerki á Twitter eða jafnvel að lesa reglulega blogg eða greinar um skilgreind málefni. Til viðbótar eru myndbönd með fyrirlestrum og spjallþættir á hlaðvörpum um menntamál á netinu.

Niðurstaða mín er ævinlega sú sama. Það búa nefnilega allir yfir reynslu og þekkingu sem þeir geta deilt með öðrum og nú er hægt að velta upp álitamálum við fleiri en nokkru sinni áður. Nú á tíðum einskorðast það ekki aðeins við kennarastofuna, frímínútur eða kennarafundatíma heldur miklu fremur við fleiri sem fást við það sama og búa hvar sem er í heiminum. Það besta er að það er hægt að gera á hvaða tíma sem er. Og það er ekki bara þannig að þeir sem skrá og/eða taka þátt í umræðum á rauntíma græða á því sem fram fer, heldur og sér í lagi þeir sem lesa, máta við eigin reynslu og búa síðan til eitthvað nýtt úr því sem deilt var og rætt. Það sannar dæmið um ljúffenga kalkúninn svo ekki verður um villst.

Kalkúnnin klár og gestir virða fyrir sér og ræða gæði veitinganna.